شناخت کارکرد استوری برد (پیش نمایش) در تولید فیلم

نویسندگان: سید جواد شبانی و محمد جواد شجاعتمند

ناشر: رسم

تعداد صفحه: 144

در پشت جلد این کتاب آمده است:

«من از انیماتیک برای ساخت فیلم خودم استفاده کردم. ساخت تصاویر در ذهن، بسیار مشکل است و آنچه برای من اهمیت دارد، تصاویر متحرک است، نه قاب‌های ثابت.»

این گفته‌ی جرج لوکاس کارگردان فیلم جنگ ستارگان شاهد خوبی بر اهمیت اَنیماتیک است.

جیمز کامرون، استیون اسپیلبرگ و جرج لوکاس هنرمندان بزرگی هستند که آثارشان همواره سرشار از جلوه‌های ابتکاری است.

تایتانیک یکی از فیلم‌های کامرون است که به اثری ماندگار در دهه 1990 تبدیل گشت. کامرون از معدود کارگردان‌های منتخب هالیوود است که نه فقط متناسب با جلوه‌های ویژه می‌نویسد، بلکه برای خلق تصاویری که هرگز قبلا دیده نشده، به صنعت سینما ایمان دارد. او ماهرانه از انیماتیک استفاده می‌کند تا شخصیت‌پردازی خود را تحکیم بخشد و روایت را پیش ببرد. سبک خاص جلوه‌های تصویری تایتانیک را صراحتا بایستی به جیمز کامرون نسبت داد و رمز موفقیت او در تلفیق نماهای پیچیده‌ی دوبُعدی به کمک انیماتیک میسر شده است.

دشوارترین جلوه‌های بصری تایتانیک با انواع آزمایش‌ها و استفاده از ماکت‌های گوناگون و قابلیت‌های انیماتیک بدین‌سان به شکلی باورپذیر و تاثیرگذار به معرض نمایش درآمد. هنگامی که قرار بود کشتی در ابعاد واقعی به درون آب برود، تهیه‌کننده چند انیماتیک بسیار خوب و در عین حال از پیش‌تعیین‌شده انجام داد. صدها نفر چند ماه روی این فیلم کار کردند و عوامل مختلف تولیدی از تمام تکنیک‌های مرسوم برای خلق تصاویر ذهنی کامرون که انیماتیک آن از پیش برای همه آنها توجیه شده بود، استفاده کردند. فیلمبرداری، تدوین و جلوه‌های ویژه به داستان امکان پیشرفت داد و تایتانیک این کار را به شیوه‌ای متفاوت از دیگر فیلم‌ها نمایش داد.

چالش بزرگ این فیلم، قطع نماهای تایتانیک واقعی به نماهای مدل کوچک یا برعکس بود، به‌صورتی که مخاطبان هرگز نتوانند آن را تشخیص دهند. اما با برنامه‌ریزی، تهیه انیماتیکِ کار و افزودن دقیق جزییات (مانند انعکاس نور در زیر آب، طراحی دقیق حرکات دوربین برای عمق‌نمایی) سبب ایجاد حسی واقعی و مستندوار در صحنه شد.

در هیچ کجا این جزییات، محوریت و کانون توجه نما را اشغال نکرد، بلکه با حضور در حاشیه‌ی تصویر، به بار دراماتیک تصویر و واقع‌نمایی آن کمک شایانی نمود.